در صف فروشگاه نوبتم را گرفتی. هل دادی و خودت سوار شدی. در تاکسی خودت را به خواب زدی تا. سر هر پیچ وزنت را بیندازی روی من. در اتوبوس خودت را به خواب زدی تا. مجبور نشوی جایت را به من تعارف کنی. وقتی زنی موقع زایمان فریاد کشید. حتی در فیلم تو بلند. در خیابان دعوایت شد و تمام.

يه روزي انقدر دوسش داري كه حاضري به خاطرش از همه چيزت بگذري. خودت عذاب بكشي ولي گريه شو نبيني. كاري كني تا فقط يه لحظه بهت نگاه كنه و با اون چشمايي كه ازش. شيطنت و مهربوني ميباره صدات كنه. واي كه چه روزايي گذشت كه. دلت شكست ولي به روي خودت. به خودت مي گفتي وقتي از محبت و صداقتم.

من گرفتار سنگینی سکوتی هستم که گویا قبل از هر فریادی لازم است. یاور همیشه مومن توبرو سفر سلامت. غم من نخور که دوری برام شده یه عادت. اصراری نیست به موندنت هرجوری که خواستی دل بکن. تو هم غمی بزار عزیز رو کوه غصه های من. شمع سوزان توام اینگونه خاموشم مکن. در کنارت نیستم اما فراموشم مکن. نمی دانم چرا با اینکه می دانم. چرا با تار و پود جان برایت خانه می سازم. ای دل آرام بگیر روزی خواهد آمد. میخوام بخونم از چشای تو نگو نمیشه.